حرفه پرستاری عشق است، شغل نیست

به گزارش بهداشت و درمان صنعت نفت تهران، پنجم جمادی الاولی، سالروز ولادت بانوی بزرگ اسلام، اسوه صبر و ایمان حضرت زینب کبری (س) است که به پاسداشت مقاومت، ایثار و پایداری این بانوی بزرگوار در مصیبت های کربلا به عنوان روز پرستار نامگذاری شده تا بهانه ای باشد برای قدردانی از زحمات پرستاران کوشا و ساعی این دیار.
به همین بهانه گفتگویی را با زهرا نوری، رئیس امور پرستاری و مامایی بیمارستان فوق تخصصی مرکزی نفت تهران ترتیب داده ایم که در ادامه می خوانیم؛

*خانم نوری در ابتدا درباره خودتان بفرمایید؟ از چه سالی در حال خدمت رسانی به خانواده صنعت نفت در بیمارستان فوق تخصصی مرکزی نفت تهران هستید؟

من زهرا نوری، کارشناسی پرستاری هستم و  از سال 77 وارد بیمارستان نفت تهران شدم و فعالیتم را در این مرکز درمانی آغاز کردم. در ابتدا به عنوان پرستار شاغل شدم اما از اوایل سال 95  به عنوان مترون بیمارستان در حال خدمت رسانی به خانواده صنعت نفت هستم.

*حرفه پرستاری را چگونه تعریف می کنید؟

پرستار عجب واژه آشنایی است، کلمه ای که ناخودآگاه یادآور آرامش پس از طوفان یا انسان های بی ادعایی است که به معنای واقعی کلمه خالصانه به فعالیت پرداخته و تمام تلاش خود را معطوف به مراقبت از بیمار می کنند تا بیمار دوران نقاهت خود را به آرامی سپری کند. پرستاران در بیمارستان ها، واحدهای اورژانس و درمانگاه ها با شرایط حساس و پر استرسی روبرو هستند که باید در چنین شرایطی به وظیفه مهم مراقبت های درمانی خود بپردازند. البته این ویژگی شغل پرستاری است و به طبع همکاران پرستاری که در مناطق عملیاتی مشغول به کار هستند با مشکلاتی مانند آب و هوای نامساعد و ... دست به گریبان هستند که سختی حرفه پرستاری را برای آنها دو چندان می کند.

 
*خانم نوری، خدماتی که توسط پرستاران در بیمارستان های نفت به مراجعه کنندگان ارائه می شود ، دارای چه ویژگی هایی است؟

بیماران در سیستم نفت تمایل خاصی به بیمارستان های نفت دارند حتی در زمانی که بیمارستان با کمبود تخت مواجه است و بالاجبار مجبور به ارجاع آنها به سایر بیمارستان های خارج از صنعت نفت هستیم ، بیماران به سختی راغب به ترک بیمارستان های هستند زیرا بیمارستان های نفت را خانه خود می دانند و حاضر به ترک آن نیستند. این عرق خاص بیماران مسئولیت مضاعفی را متوجه پرستاران و کادر درمانی می کند.

*شما رئیس امور پرستاری و مامایی بیمارستان نفت تهران هستید در نتیجه بیشترین ارتباط را با پرستاران دارید، عمده ترین مشکلات پرستاران بیمارستان فوق تخصصی مرکزی نفت تهران را در چه می دانید؟

کمبود نیرو در بخش پرستاری باعث شده تا اضافه کاری هایی را برای همکاران پرستاری بنویسیم که گاهی اوقات برایشان مقدور نیست در ساعات طولانی و پیوسته در بیمارستان حاضر شوند. یکی دیگر از مشکلاتی که می توان به آن اشاره کرد،  تفاوت حقوق در نیروهای پیمانکاری و رسمی است و این تفاوت دریافتی و عدم استخدام باعث شده که کادر پیمانکاری پرستاری تا حدودی دلگرم نباشند. البته سرپرستاران بخش ها و من به عنوان رئیس امور پرستاری و مامایی تلاش می کنیم تا تفاوت های پرداختی را به شکل دیگری برای همکاران تلاشگرمان جبران کنیم.

عدم امنیت شغلی در کادر پرستاری پیمانکاری نیز باعث شده تا آنها در مواجه با پیشنهادهای بهتر سایر مراکز درمانی بلافاصله درخواست انفصال از خدمت بدهند.

*خانم نوری شما سال ها به عنوان پرستار در حال خدمت رسانی بوده اید، از بدترین خاطره ای که در این سال ها داشته اید، بفرمایید؟

کودک 3 ساله ای که در اثر تومور مغزی فوت کرد را بدترین خاطره ام در طول سال ها خدمت می دانم. شرایط خانواده این کودک به شکلی بود که به شدت مرا تحت تاثیر قرار داده و در ذهنم مانا شد.

*چه خاطره دیگری از بیماران در ذهن شما ثبت شده است؟

در خاطرم هست پیرمرد 85 ساله ای در ایام نوروز در آی سی یو داخلی بستری شده بود. داماد این خانواده زمانی که برای عیادت پدر زن خود در بیمارستان حاضر شد، ناگهان دچار ایست قلبی شده و در همان بخش آی سی یو داخلی به مدت نیم ساعت سی پی آر شده و در مدت نیم ساعت فوت کرد.

و جالب اینکه همان پیرمرد85 ساله یک ماه بعد در کمال صحت و سلامت از بیمارستان خارج شده و با پای خودش و حتی بدون کمک همراهانش به منزل رفت.

* خانم نوری از زیباترین خاطره خود بفرمایید ؟

زمانی که بیماری با شرایط جسمانی بد و نامناسب وارد بیمارستان شده و با تلاش همکارانم در بیمارستان نفت وضعیت خوب و مناسبی پیدا کرده و مرخص می شود، تبدیل به زیباترین و قشنگ ترین خاطره ام می شود یا زمانی که لبخند حاکی از رضایتمندی خانواده های بیماران را مشاهده می کنم.

* برای آخرین سوال از آرزویی که برای همکارانتان دارید، بفرمایید؟